kung ako'y magiging isang Abanger. yan ay magiging in terms of inaabangan ko ang text niya.
ngunit subalit dapatwat, kakagaling ko lang sa isang yugto ng aking buhay-pagibig na natalo ako dahil sa love triangle, hetong bagong yugto ay love triangle nanaman.
(ang love triangle. *bow*)
ANO BA ANG LOVE TRIANGLE?
in terms of in relation, yan yung may iniibig ka ngunit may kaagaw ka.
At sa lagay ko ngayon, ako ay nasa friendzone. At isa pa, ang kaagaw ko din ata. Ngunit siya'y nageeffort at naka tatlong punto na siya. Ako, siguro isa lang o dalawa. Kung tutuusin nakakahiya yung pinakahuling beses kong nag-effort sakanya. EPIC FAIL.
To start things off, I will tell HOW we met until what we are now.
The first time/day/whatever that we met is where we ate in a cafeteria outside our college. Kasama ko nun sina alis: JC, Vii, Dee, at Vas (all not real name, or maybe?). At first, when she drew out an iPad, I was like ("holy shet, anyaman nia, hanggang Galaxy Tab nga lang ako e </3). Then blahblahblah, she's a semi-silent girl that time. Di ko siya matignan ng maayos. Okay, skip. Sorry, nambibitin ako :P
Then it was days before my birthday. Hiningi ko number niya (T/N: wala pa akong gusto sakanya nun). Nagte-textan kami. Nagchat kami. Infact nagmovie kami ng isang beses, syempre with my block. Horror ang pinanood namin noon. At syempre, nung natakot siya, natakot din ako. I infact cried and scream "I want my mo--*AHEM*" ANYWAYS.
Naging close kami dahil lang sa chat at text. At may isang instance na kinwento namin sa isa't-isa ang past lovelife experience namin. Parehas kaming nasaktan at iniwan. Actually, nagulat ako kung bakit shinare niya sa akin yon. At nung sinabi niya sa akin yung nanyari na yon. I was like:
oo. nganga. Siyempre di sabihin kung ano kinwento niya. Nangako ako na sikretong malupit naming dalawa. After those stories na shinare namin, nagkagusto ako sakanya for no or unknown reason. as a crush. Days continue and we still text and chat. Sa sobrang addict namin sa kakatext at kakachat, pati sa loob ng classroom, nagte-text kami. Kahit nga halos katabi ko na siya, nagtetext padin kami. Feel ko nga "textmate-zoned" nga ako e :))
Until one day, pumasok na si "kaagaw". Itago na natin sa codename na Nad. Nageffort siya kay crush. Sa una, akala ko, pinagtitripan nila ako kasi may pinaggawa sakin. Yun pala, that's for all of my blockmate. Then nagulat nalang ako na para nga yun kay crush. Then, after sometime tuluyan na talaga akong nahulog kay crush. Ung feeling na infatuation pero patungong love. Puppy love? Ewan. Basta yun ang naramdaman ko. Let's continue to skip on the important details.
May karaoke. Wala akong planong magkaraoke nun. hanggat sa pinilit ako ng mga katabi ko na kumanta. Wala akong makanta non. Tas suddenly, biglang napaisip ako na "siguro eto na ang chansa na mag-effort ako para sakanya." So napakanta ako ng Sorry Na by Parokya Ni Edgar. Kinantahan ko siya-- INDIRECTLY. At the same time, nagconfess na din ako INDIRECTLY. Bakit Indirectly? Sabi nga ni Ramon Bautista, kung may gusto ako sakanya, iparamdam ko lang.
Ngayon, nung napakanta ako, eto ang EXPECTATION:
Heto naman ang REALITY:
munt*nga lang~ xD
Ika nga ng PnE, "uso pa ba ang harana?" Sa totoo lang, ngayon ko lang to ginawa. Ang manharana. Pero pagkatapos noon, peace na daw kami. Ata. Ewan. She even requested na kumanta pa ako. Isang beses. Siyempre ayoko na, pero para sa ngalan ng pag-ibig, kumanta ako. Your Call. Kasi "I was born to tell you I love you". YIHEE :") 2points. Alam na ata ng mga kablock ko kung sino kinakantahan ko. Ah well. In the end sinabi niya sakin na na-appriciate naman niya ang effort ko :")
Ngunit, rumesbak si Nad, kung kaagaw ko kay crush. Isang araw, medyo nagpalate ako sa 1st class ko kasi nag-aral ako para sa quiz namin sa Algebra. Ngunit, noong pumasok ako, nagpre-present na ang grupo nila. At siya daw ang final act. At, nag-effort siya. I forgot the quotes, pero inalay niya para sa crush ko. Siyempre lahat ng kablock ko, KILIG. Ako, ang reaksyon ko ay:
ngangang nganga. Yung parang. Aray ko. Ansakit. Parang gusto kong magalit pero hindi ko magawa. Kasi hindi ako ganung tao. At pinapasok ko sa isip ko nun na "nanyari na saakin yon. Pero bakit masakit padin? Di ba dapat sanay na ako?"
MASAKIT. Siyempre. Masakit.
It pains me to see him making effort to the girl that I love. DIRECT pa. Infact, madami na ang gusto ng loveteam nilang dalawa. Bakit? E kasi hindi torpe ung kaagaw ko e. ako torpe. Ayon. naunahan ako. ulit. nanaman. hayyyyyyyyyyyyy -,-
Hindi pa ako tapos magwala ng sama ng loob. Not really galit. Lungkot at hinagpis lang. lol aegis? :)) Ipagpapatuloy ko ang paglalahad ng kwento ko mamaya. Off to Cosplay Mania XII :")
~Rashuda Par Talucka
